Köyüm bir gün imkânlarım olursa sağ kalır ölmezsem sana geleceğim.

Hembere girdiğimde diz çöküp toprağını öpeceğim.

Haykıracağım ben geldim.. Saitoğlu Nuri diye.

Sonra babamla annemin mezar taşına gideceğim.

Gözlerim buruk burum yüreğim sevdayla dolu anneme sarılacağım.

Babama sarılacağım Ben ben geldim diyeceğim.

Biliyorum bana kucak acıyorlar ama konuşamıyorlar.

Bir konuşabilseler köyde olan biteni anlatacaklar bana.

Biliyorum anam biliyorum babam sizin içiniz yandığı kadar benim yüreğim kan ağlıyor.

Mezarlıktan köyümün dağ ve yamaçlarına bakıyorum.

Eskiden ormanlıktan görünmeyen ağaçlarımız yok olmuş.

Yok, olmaya devam ediyor…

KÜÇÜKLÜĞÜMDE…

Merge jereni hatırlıyorum. Çocukluğumda ormanda kaybolmuşum.

Şimdi ise kim diye bilir ki bir zamanlar buralar ağaçlarla doluydu.

Hiç kimse inanmaz hadi oradan.

Burada orman ağaçlığa ait hiçbir iz yok.

Yok, tabi sen ağacın kökünü kazırsan olur mu olmaz tabi.

Çocuklarımıza hiç ağaçlı bir alan bırakamıyoruz.

Ağaçsız köy olurmu köyüm....

                         ezkovikli.   2006