Önce  biz sevgiyle başladık.

Gözlerimiz göz bebeklerimize,

Ordanda kartpostallara dönüştü.

Bana kartpostallar alırdın,

Artık almaz oldun…

Ve sonra küçük damlacıklardan,

Bir sürü damlacıklar tarafından.

Islandık ıslandık ıslandık,

O damlacıkları ve SENİ ÖZLÜYORUM.

Oturduğumuz ve ıslandığımız,

O ağacın altını özledim.

Birden geçen o ineği,

Daha doğrusu seni özledim birtanem.

Hiç ummadığım bir anda ,

Kıskançlık tufanına tutuldum.

Savruldum savruldum,

Ne kendimi bulabildim ne seni.

Boşlukta öylesine kala kaldım,

Sen hırçınlaştın ben hırçınlaştım.

Damarımızdaki kanla birlikte,

Zehir kustuk sevgi kustuk ve sustuk.

Biliyorum ve hissediyorum,

Bana eskisi gibi ÖZLEMİN YOK.

Ben sevgi boşluğunda seni çırpınırken,

Sevdanla damla damla eriyorum.

Eğer yaptığım tüm hatalara rağmen,

Beni sevmeyi ve eskisi gibi olacaksan.

Gönül kapım sana her zaman açık,

Çünkü bundan sonra sensiz yaşamamın ANLAMI YOK ARTIK.

         ezkovikli
            n.a                                                        

           KÜTAHYA                                                                       

              20.10.2001