NAFO                             Nafo kendini dagın yükseklerinde Yanlız kalmış hıs edercesine Hışkıra hışkıra ağlıyor Bilmezki meydanlarda on binler Soluk soluga farbirkalar da Tarlarda azimle birleştigini Bilmezki goşgar baba gibi Hazır baba gibi Aynı mutluluk gibi sevda gibi inaç gibi yine amaç gibi amaç gibi Hiç unutmadığını özlendiğini Aynı masallardaki yıldızlar gibi Nafo bimezki... Gurbette sılayı özlemek var Anne'yi özlemek var Baba'yı özlemek var Yarı özlemek var,birde Mutluluğun peşin'de koşarken Yorulan yok olan emoğlu'yu Özlemek var nafo.... Eylül akşamı pencere kenarında Gecenin akmadığı dakikalar Dolmuş güzleriyle halepci'yi Otuz iki can birde Aklının ucundaki kalbinin derinliğindeki Varto'yu sevdasını Kalbine kelepcelediği Sevdasını mırıkı düşünüyor Nafo dirilir azmini kazanır İsyanları kundakdaki bebek gibi büyür Cöllere su olur umutsusluğa umut Dağ olur,rüzgar olur nafo bilmesin       Nafo yine bir ilk bahar sabahı       Papatyalar arasında       Yine bir kış sabahı       Dağların kar beyaz gelinligi       Girdiği zamam       Dudaklarına bir fısıltı düşer       Söyle söyle durur               Yaşamayı zorlukta               Sevgiyi ayrılıkta               Özlemiyi yok oluşta               Amacı anınterinde               Mutluluğu yanında öğrenir               Her insan. .                     Nafo bilmesin nafo.....                                  ali AYSEL                               03.2000